Het antwoord hierop ben jezelf. Jij !
Hoe geef jij sturing aan jezelf? Hoe reageer je op je omgeving?
In hoeverre geniet je van jezelf? In hoeverre zet je je talenten in voor jezelf en de ander? In hoeverre kun jij jezelf herpakken?
Een hele interessante fase om jezelf eens goed onder de loep te nemen.
Want hoe doe je het eigenlijk?
Het komt nu aan op Leiderschap! Leiderschap over jezelf en aan anderen.
Wat heeft het voor zin om je bed uit te komen als je niet weet waarom je dat zou doen. Niet weten waarom je tot actie zou moeten komen, heeft te maken met het ontbreken van positieve toekomst doelen.
Misschien heb je nog nooit nagedacht over jouw doelen in je leven of lijken je doelen nu wel heel ver weg.
Weet dat iedereen een positief doel nodig heeft om prettig te kunnen functioneren.
Je bent misschien nu ‘gedwongen’ thuis aan het werk.
Je hebt al je afspraken buiten de deur of met je vrienden moeten afzeggen.
Je hele ‘sociale’ leven staat op z’n kop.
Geen collega’s waar je dagelijks ‘fysiek’ contact mee hebt, geen sporten, geen kroeg meer, geen filmpje of wat dan ook. Dit is heel ingrijpend en kan zeker dat gevoel met zich meebrengen.
We hebben geen invloed op wat er nu gebeurt in de wereld. Ook niet op de gevolgen die dit met zich meebrengt.
Wel hebben we invloed op hoe jij erop reageert en hoe je er dus mee omgaat.
Laatst hoorde ik op de radio een interview met een beroemd fotografe. Het ging over haar creatiekracht en hoe het haar gelukt is om zulke mooie creaties te maken, waarop ze antwoordde: ‘Iedereen wilt toch iets creëren”. Of het nu groot of klein is. Door heel goed te luisteren naar je eigen stem en hier ook daadwerkelijk acties op te zetten, kan je gehoor geven aan je creaties.
Dit triggerde mij.
Want is dit ook echt zo?
Ben jij een bedrijf die niet de meest aantrekkelijke werkgever is die er bestaat? Omdat de werkomstandigheden zodanig zijn dat er maar weinig mensen zijn die daar hun bed voor uitkomen of omdat het product last heeft van een negatieve associatie ?
Dan zul je creatief en eerlijk moeten zijn om Young Professionals warm te laten draaien voor je organisatie.
Young Professionals zijn nodig om de innovatie in je organisatie te realiseren. Het zijn namelijk over het algemeen kansdenkers. Mensen die mogelijkheden zien, vol enthousiasme aan het werk gaan, een positieve vibe brengen in overleggen, kansen aangrijpen, zichzelf doelen stellen om zich te ontwikkelen en vooruit te komen en werken aan een positieve mindset!
Ze ervaren het leven als een plaats van mogelijkheden om wensen, verlangens en doelen te realiseren! Om te leren door te reflecteren.
Kansdenkers zijn zich ervan bewust dat door te denken als ‘normaal’, de werkelijkheid zich ook aandient als ‘standaard’. Ze zijn daarom voortdurend op zoek naar het anders denken.
The sky is the limit.
Dat klinkt heerlijk, maar kan ontzettend lastig zijn.
Zeker als je onder de categorie twijfelaars valt. Als twijfelaar kun je het gevoel hebben dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Vind je al die opties maar lastig.
Kan het je een overweldigend gevoel geven of juist verlammen.
Kon je maar van alle keuzes de mogelijkheden leren kennen en de consequenties overzien!
Dat zou het maken van keuzes wel echt makkelijker maken.
Toch? Of is dat niet noodzakelijk?
The sky is the limit.
Dat klinkt heerlijk, maar kan ontzettend lastig zijn.
Zeker als je onder de categorie twijfelaars valt. Als twijfelaar kun je het gevoel hebben dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Vind je al die opties maar lastig.
Kan het je een overweldigend gevoel geven of juist verlammen.
Kon je maar van alle keuzes de mogelijkheden leren kennen en de consequenties overzien!
Dat zou het maken van keuzes wel echt makkelijker maken.
Toch? Of is dat niet noodzakelijk?
Dat leidinggevenden een cruciale rol spelen bij het behoud van jonge mensen lijkt mij vanzelfsprekend.
Maar hoe je er nu voor zorgt dat jonge mensen ook echt tevreden zijn over jou als leidinggevende en visa versa, kan nog wel eens een uitdaging zijn. Zeker in deze krappe arbeidsmarkt.
Stel je nu eens voor dat je een jaar of 80 bent en je loopt door je eigen museum. Een museum geheel gewijd aan jouw leven.
Wat zou je dan zien?
Waar zou je trots op zijn?
Waar zou je je voor schamen?
Welke stappen heb je gezet?
Hoe voel je je in het besef dat je voortaan herinnerd zult worden zoals je in dat museum wordt afgebeeld?